«Ταφλάνι» στην Λάγκα

 

Το ταφλάνι είναι «είδος φυτού», κατά το λεξικό του Πάπυρου (το
μόνο που την έχει), πράγμα που δεν διαφωτίζει πολύ· 

στην πραγματικότητα,
πρόκειται για θάμνο (ή μικρό δέντρο), που η επιστημονική του ονομασία είναι Euonymus latifolius·
το λέμε και ευώνυμο. Ο Ανδριώτης στο ετυμολογικό του λεξικό μένει στο τουρκικό
taflan, το οποίο όμως μέσω των αραβικών (dafna, dafla) ανάγεται στο ελληνικό
δάφνη, από το ροδοδάφνη.  Έχουμε δηλαδή
αντιδάνειο. Κατά τον Lokotsch, οι Άραβες πήραν τη ροδοδάφνη από τους Έλληνες
της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα του Πόντου. Βέβαια, το ταφλάνι δεν είναι ίδιο
φυτό με την ροδοδάφνη, αλλά η σημασιολογική διολίσθηση μέσα σε τόσους αιώνες
είναι κάτι συχνότατο.

 

Η ελληνική λέξη δεν είναι τόσο σπάνια - καταρχάς, την ξέρουν
όσοι ασχολούνται με φυτά. Επίσης, τη βρίσκω στο ποίημα Πρόφαση μελαγχολίας
(1907) του Απόστολου Μελαχρινού, στην εξής κατάφορτη στροφή:

 «Των ταφλανιών τα φύλλα εμούσκεψε

Μια μνημοσυνική ψιχάλα.

Σιμοτινό τα φέρνει αποχαιρέτισμα

ο σπαραγμός που εκρέμασεν η στάλα.»

(Eυχαριστώ τον Γιάννη Κατσιαμάκη που μου έλυσε την απορία....» Θ.Ρ.»)

Περισσότερα για το ταφλάνι, διαβάστε εδώ