Βρέχει... Έχω την παρόρμηση να γράψω ένα ποίημα. Αλλά θυμάμαι κάτι σε
ένα απορριπτικό σημείωμα: μετά από μια καταρρακτώδη βροχή, ποιήματα με τίτλο
"βροχή" καταφτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας.
(Sylvia Plath, 1932-1963, Αμερικανίδα ποιήτρια & συγγραφέας)
Διαφορετικά νιώθεις τη βροχή ανάλογα κάθε φορά με τη διάθεσή σου. Είναι στιγμές που θέλεις να περπατάς και να γίνεσαι μούσκεμα, ίσως για να μη σε δουν που κλαις όπως είπε ο Τσάρλυ Τσάπλιν, {Κάποιοι άνθρωποι περπατάνε στη βροχή ενώ κάποιοι άλλοι απλώς
βρέχονται. Roger Miller, 1936-1992,
Αμερικανός τραγουδιστής}, στιγμές που βλέποντάς την αναπολείς ή ονειρεύεσαι κι άλλες πάλι που απλά απολαμβάνεις τη στιγμή και θέλεις να τη μοιραστείς με άλλους...
Το φετινό καλοκαίρι ''δε μας τα λέει και τόσο καλά'' προς το παρόν. Οι βροχές συνεχίζουν να είναι τακτικές σε όλη τη χώρα...
Στη Λάγκα η βροχή δε πτόησε ποτέ κανέναν... ούτε χθες Σάββατο 17 Ιουνίου που άνοιξαν οι ουρανοί... και παρ΄ότι «η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρού» (Γιώργος Ζαμπέτας, 1925-1992,
Έλληνας λαϊκός συνθέτης), όσοι βρισκόντουσαν εκεί, την απήλαυσαν έστω κι αν χρειάστηκε να μείνουν μέσα, στα σπίτια τους ή στο καφενείο....
Και λίγη διασκέδαση υπό το φως των κεριών
(πολύωρη διακοπή ρεύματος )
Φωτογραφίες και Βίντεο: Nicol Nicols
0 Σχόλια